W skład Pierwszego Pułku Szwoleżerow Gwardii Cesarskiej wchodziło 27 etatowych trębaczy. Po reorganizacji pułku w 1813 roku liczba ta wzrosła do 45. Od momentu powstania pułku w 1807 roku umundurowanie było identycznego kroju i wzoru jak reszta pułku ale kolor munduru był w odmiennych barwach. Trębacze musieli się wyróżniać od szeregowych i być widziani na polu bitwy. To właśnie oni byli jednoosobowymi swoistymi ośrodkami łączności pomiędzy dowództwem a poszczególnymi oddziałami pułku. Z tego powodu byli bardziej narażenii na ostrzał wroga, wyeliminowanie trębaczy – sygnalistów mogło doprowadzić do haosu na polu bitwy. W 1810 roku nastąpiła zmiana barw munduru trębaczy tak jak przedstawia to ilustracja. Mundur służbowo – paradny tzw.“wielki”. Czapka o białych kwaterach obszyta karmazynowym sznurem i srebrną żyłką. Kordony srebrno-karmazynowe. Kita karmazynowa z białym szczytem. Krzyż maltański, żyłka, otok, blacha naczelna, guzy, daszek i podpinka tak jak w “normalnych” czapkach szwoleżerskich. Kurtka mundurowa dotychczas karmazynowa zmieniona na barwę białą. Kołnierz, wyłogi, “łapki” wyłogów i poły karmazynowe, obszyte srebrnymi galonami. Szlifa na prawym ramieniu, akselbanty srebro-karmazynowe na lewym. Spodnie karmazynowe z podwójnymi białymi lampasami i wypustką. Pas główny i do ładownicy biały z dwoma karmazynowymi strefami. Autor portretu popełnił kilka mało znaczących błędów. Szlifa i akselbanty zostały namalowane odwrotnie, według starego przepisu. Od grudnia 1809 roku z powodu uzbrojenia w lance przeniesiono akselbanty z prawego na lewe ramię. Również kolor jest błędny, powinny być srebrno-karmazynowe a nie złote. Trębacz przy szabli strzelców konnych gwardii wz.1802. Te drobne błędy w niczym nie ujmują barzo ładnemu i estetycznemu portretowi.Fotografia nie oddaje piękna akwarelii. Autorem jest artysta o nazwisku Wilczek. Niestety nie udało mi się zidentyfikować tego artysty ( jak zwykle dziękuję za pomoc p.J.D.) Bardzo był prosił Czytelników o jakiekolwiek informacje dotyczące tego artysty.

Tusz, akwarela, papier, wym:37×19 cm. Sygnowany “WILCZEK” oraz data “1910”.

Tak na marginesie było dwóch szwoleżerów o tym nazwisku.